ช่วงนี้ เด็กๆจบใหม่ หลายๆคนอาจเรียนต่อ หลายๆคนเลือกทำงาน ไม่ว่าด้วยความจำเป็นหรืออะไรก็แล้วแต่ ชีวิตทำงาน ณ ตอนนี้ เราคือ เพื่อนกัน
สำหรับเรา เราอยากเล่าให้ฟังถึงเรื่องราวของเรา เผื่อบางคนท้อ จะได้มีกำลังใจ หรือใครหลายๆคนผ่านเข้ามาอ่าน ลองแชร์ประสบการณ์เพื่อเป็นแรงผลักดันกันนะคะ
โดยตัวเรานั้น จบมาร่วมได้ ปีนึงละ จบใหม่ไฟแรง อีโก้สูงหน่อยๆ คิดว่าเกรดดี มอดัง
แต่ก็เจอหลายๆเหตุการณ์ จะได้งานดีก็ดีไม่สุด จะมั่นคงก็ไม่สุด
อยากทำงานที่อยากทำ อยากลองแบบนั้นนิ หลายคนจินตนาการไว้มากมาย หวังสูงๆ
แต่แล้ว ทุกอย่างที่หวังไว้ ไม่ตามหวัง เราก็คือหนึ่งในนั้น
Timeline เรา เริ่มจากทำงานลูกจ้างงานกรม ได้เดือนครึ่ง ต้องออกมา เพราะเค้าไม่ต่อสัญญา เนื่องจากเรามาต่อจากคนเก่าที่ลาออก
เราเจองาน ที่เคี่ยว จุกจิก เจ้านายไบโพล่า เราไม่ชอบมากๆ แต่เชื่อไหม สุดท้ายทุกวันนี้เรานึกถึงเค้า ด้วยความรู้สึกที่อบอุ่น เจ้านายคนนี้เหมือนแม่เราคนนึง
นั่นคงเป็นเพราะ ไม่ใช่แกมีส่วนแย่ทุกเรื่อง ส่วนดีแกก็มี เรารับรู้ได้ เมื่อมาเจองานใหม่ เรารู้ตัวเลย จริงๆแล้ว งานแรก ก็ไม่ได้แย่
หลังออกจากงานแรก เราได้งานใหม่ทันที อาจจะด้วย เกรด มอ หรืออะไรก็แล้วๆแต่ แต่ก็ดีนะ เพราะอย่างน้อยๆ เราได้งานทำ แต่พ่อเราก็เสีย ก่อนเราเริ่มงาน 1 วัน แม่ต้องอยู่บ้านคนเดียว น้องยังเรียนไม่จบ มีภาระหนี้สิน หักจากเงินประกันพ่อ ก็ใช้ได้ครึ่งเดียว ที่เหลือก็ต้องค่อยๆเคลียร์ เรากลายเป็นคนที่มีรายได้ประจำของบ้าน เราต้องควบรายจ่ายแทบทุกอย่าง ส่งค่าหอน้อง ส่งบ้าน ใช้หนี้รายเดือนช่วยแม่บ้างปะปลาย ด้วยเงินเดือนเด็กจบใหม่
เราได้งานที่บริษัทมีเสถียรภาพทางการเงินค่อนข้างโอเค ทำให้เราจัดการค่าใช้จ่ายตามแผน งานตรงสาย แต่เราก็ไม่ได้ชอบ เราไม่โอเคกับงาน เราอยู่ได้ด้วยเงินเดือน และโอที เพราะเงินเหล่านี้ ต้องมาบริหารบ้าน ใจหนึ่งก็อยากเปลี่ยนงานนะ แต่คิดๆดูก็กลัว ถ้าแย่กว่าเดิมล่ะ? สุดท้ายต้องทนทำ แม้ในใจจะคิดออกเดือนละครั้งสองครั้งแต่เรายังไม่มีที่ไป
จนทุกวันนี้เราทำงานที่เดิม ได้ครึ่งปีละ หนี้นอกระบบก็ช่วยที่บ้านปลดหนี้ไปแล้วแสนนึง(พ่อ หนูช่วยบ้านใช้หนี้ได้ส่วนหนึ่งแล้วนะ รับรู้หรือป่าว)
น้องชายที่เรียนอยู่ก็จบแล้ว
ทุกวันนี้จักการค่าใช้จ่ายถือว่าเข้าที่ทางละ ไม่ได้ลำบากมาก แต่ก้ไม่ได้สุขสบาย เราก็รู้สึกว่าเส้นทางชีวิตเราก็ลำบากเยอะ ขรุขระมากมาย แต่ก็ยังเชื่อหลายๆคนก็สู้เหมือนกัน เราโชคดีที่มีคนเคียงข้าง มีคนรับฟังเรา มีแม่ มีบ้านของตัวเอง และตอนนี้เรายังมีงานทำในมือ
ขอให้ทุกคนดีใจนะที่ยังมีงาน ที่ที่เราทำอยู่อาจดูไม่โอเค แต่อย่างน้อยมันทำให้เกิดรายได้ ถ้าเราจัดสรรใช้เป็น เราจะไม่ลำบาก
อะไรที่เราคาดหวังไว้มากๆ ควรเผื่อใจ แต่ใช่ว่ามันจะทำไม่ได้ หวัง 100 ได้มา 20% ก็ถือว่าเรายังได้คืนมา ไม่ได้ขาดทุนหรือเดือดร้อน
พยายามมองบวก คนรอบข้างบอกเราอย่างงั้น ช่วงชีวิตทำงานแรกๆอาจลำบาก แต่ถ้าไม่ลอง เราก็จะใช้ชีวิตไม่เป็น
เราสู่กันฟัง จริงๆเราเก็บไว้อ่านเองด้วย 555
เด็กจบใหม่ ถ้าคุณมีปัญหา ช่วงแรกๆเป็นอย่างไรกันบ้าง?
สำหรับเรา เราอยากเล่าให้ฟังถึงเรื่องราวของเรา เผื่อบางคนท้อ จะได้มีกำลังใจ หรือใครหลายๆคนผ่านเข้ามาอ่าน ลองแชร์ประสบการณ์เพื่อเป็นแรงผลักดันกันนะคะ
โดยตัวเรานั้น จบมาร่วมได้ ปีนึงละ จบใหม่ไฟแรง อีโก้สูงหน่อยๆ คิดว่าเกรดดี มอดัง
แต่ก็เจอหลายๆเหตุการณ์ จะได้งานดีก็ดีไม่สุด จะมั่นคงก็ไม่สุด
อยากทำงานที่อยากทำ อยากลองแบบนั้นนิ หลายคนจินตนาการไว้มากมาย หวังสูงๆ
แต่แล้ว ทุกอย่างที่หวังไว้ ไม่ตามหวัง เราก็คือหนึ่งในนั้น
Timeline เรา เริ่มจากทำงานลูกจ้างงานกรม ได้เดือนครึ่ง ต้องออกมา เพราะเค้าไม่ต่อสัญญา เนื่องจากเรามาต่อจากคนเก่าที่ลาออก
เราเจองาน ที่เคี่ยว จุกจิก เจ้านายไบโพล่า เราไม่ชอบมากๆ แต่เชื่อไหม สุดท้ายทุกวันนี้เรานึกถึงเค้า ด้วยความรู้สึกที่อบอุ่น เจ้านายคนนี้เหมือนแม่เราคนนึง
นั่นคงเป็นเพราะ ไม่ใช่แกมีส่วนแย่ทุกเรื่อง ส่วนดีแกก็มี เรารับรู้ได้ เมื่อมาเจองานใหม่ เรารู้ตัวเลย จริงๆแล้ว งานแรก ก็ไม่ได้แย่
หลังออกจากงานแรก เราได้งานใหม่ทันที อาจจะด้วย เกรด มอ หรืออะไรก็แล้วๆแต่ แต่ก็ดีนะ เพราะอย่างน้อยๆ เราได้งานทำ แต่พ่อเราก็เสีย ก่อนเราเริ่มงาน 1 วัน แม่ต้องอยู่บ้านคนเดียว น้องยังเรียนไม่จบ มีภาระหนี้สิน หักจากเงินประกันพ่อ ก็ใช้ได้ครึ่งเดียว ที่เหลือก็ต้องค่อยๆเคลียร์ เรากลายเป็นคนที่มีรายได้ประจำของบ้าน เราต้องควบรายจ่ายแทบทุกอย่าง ส่งค่าหอน้อง ส่งบ้าน ใช้หนี้รายเดือนช่วยแม่บ้างปะปลาย ด้วยเงินเดือนเด็กจบใหม่
เราได้งานที่บริษัทมีเสถียรภาพทางการเงินค่อนข้างโอเค ทำให้เราจัดการค่าใช้จ่ายตามแผน งานตรงสาย แต่เราก็ไม่ได้ชอบ เราไม่โอเคกับงาน เราอยู่ได้ด้วยเงินเดือน และโอที เพราะเงินเหล่านี้ ต้องมาบริหารบ้าน ใจหนึ่งก็อยากเปลี่ยนงานนะ แต่คิดๆดูก็กลัว ถ้าแย่กว่าเดิมล่ะ? สุดท้ายต้องทนทำ แม้ในใจจะคิดออกเดือนละครั้งสองครั้งแต่เรายังไม่มีที่ไป
จนทุกวันนี้เราทำงานที่เดิม ได้ครึ่งปีละ หนี้นอกระบบก็ช่วยที่บ้านปลดหนี้ไปแล้วแสนนึง(พ่อ หนูช่วยบ้านใช้หนี้ได้ส่วนหนึ่งแล้วนะ รับรู้หรือป่าว)
น้องชายที่เรียนอยู่ก็จบแล้ว
ทุกวันนี้จักการค่าใช้จ่ายถือว่าเข้าที่ทางละ ไม่ได้ลำบากมาก แต่ก้ไม่ได้สุขสบาย เราก็รู้สึกว่าเส้นทางชีวิตเราก็ลำบากเยอะ ขรุขระมากมาย แต่ก็ยังเชื่อหลายๆคนก็สู้เหมือนกัน เราโชคดีที่มีคนเคียงข้าง มีคนรับฟังเรา มีแม่ มีบ้านของตัวเอง และตอนนี้เรายังมีงานทำในมือ
ขอให้ทุกคนดีใจนะที่ยังมีงาน ที่ที่เราทำอยู่อาจดูไม่โอเค แต่อย่างน้อยมันทำให้เกิดรายได้ ถ้าเราจัดสรรใช้เป็น เราจะไม่ลำบาก
อะไรที่เราคาดหวังไว้มากๆ ควรเผื่อใจ แต่ใช่ว่ามันจะทำไม่ได้ หวัง 100 ได้มา 20% ก็ถือว่าเรายังได้คืนมา ไม่ได้ขาดทุนหรือเดือดร้อน
พยายามมองบวก คนรอบข้างบอกเราอย่างงั้น ช่วงชีวิตทำงานแรกๆอาจลำบาก แต่ถ้าไม่ลอง เราก็จะใช้ชีวิตไม่เป็น
เราสู่กันฟัง จริงๆเราเก็บไว้อ่านเองด้วย 555